Manuel Veiga Taboada. A pesar do seu innegábel empuxe, existe aínda un espazo no que a literatura norteamericana é incapaz de competir coa europea. En realidade, é un ámbito no que, por moitos anos, será imposíbel a comparación. Trátase da novela ancorada na historia mediante múltiplas e persoais raíces narrativas. Por suposto, non falamos de…
César Lorenzo Gil. A saga de “As crónicas de Landereina” chega á súa fin coa publicación de Sangue de lúa (Galaxia). Falamos coa súa autora, Sabela González (Burela, 1981) sobre este universo fantástico que propón para as letras galegas un xénero que está a gozar de moito éxito noutras culturas mais que se resiste a entrar…
Manuel Veiga Taboada. Hai sesenta anos, naceu Ramiro Fonte. O seu pasamento anticipado interrompeu unha liña clasicista, imprescindíbel en todas as literaturas. “Quero deixar un clásico”, díxome cando acababa de publicarse a triloxía sobre a súa vila natal, Pontedeume. Pode parecer unha declaración pretensiosa, quizais inxenua. Pero, o certo é que a prosa de Os…
Xesús González Gómez. Polo que se dixo na anterior entrega, acho que o lector pode deducir doadamente que o apartado IV está por estudar, e mesmo por catalogar. Penso que desde 1975 até o 2015 se publicaron case un milleiro, ou máis, deste tipo de libros. É máis, hai autores que teñen publicados varios libros,…
César Lorenzo Gil. Hai dúas semanas, Constantino Bértolo, editor do libro Cartas desde la revolución bolchevique, de Jacques Sadoul, publicado en castelán por Turner, afirmaba no excelente programa Biblioteca Pública, de Radio Nacional, conducido polo excelente Manuel Sollo, o seguinte: “Na batalla do imaxinario, na creación do que é necesario ter, o ideario comunista non gañou.…
César Lorenzo Gil. Isaac Xubín (A Coruña, 1978), logo duns anos exercendo como tradutor (grazas a el desfrutamos dalgunhas obras moi valiosas escritas en éuscaro, por exemplo), inicia afianza arestora a súa traxectoria como escritor logo de traballos menores. Gañador do Premio Lueiro Rey de Poesía 2017 con A cadencia da fractura (que publicará proximamente…
Hai moitas novelas históricas que se establecen en dous planos temporais. A máis famosa (e interesante a día de hoxe malia estar descatalogada) é Xa vai o griffon no vento (1986), de Alfredo Conde. En moitas, os planos non son paralelos senón que se explican mutuamente, unha é a orixe do outro. Eis o caso d’O espello…
Manuel Veiga Taboada. O desprezo do mundo rural ou o seu tratamento curto de miras é algo que non existe nos Estados Unidos ou, cando menos, non está tan implantado como aquí. O mundo rural norteamericano pertence ás grandes extensións e a uns modos de propiedade alleos aos nosos, pero a súa literatura reflicte o…
Xesús González Gómez. A literatura galega só se diferencia das outras literaturas nun pequeno, ou grande, matiz: está escrita en galego. Todo o demais, son ganas de lle buscarmos cinco pés ao gato. Nin ten trazos diferentes das outras literaturas europeas (onde cabe inscribirnos), nin se define a nosa literatura por elementos determinados que a…
César Lorenzo Gil. Todo canto fomos (editada por Galaxia), é unha novela-río que percorre varias xeracións da mesma familia durante máis ou menos un século. Para narrar esta historia, o seu autor, Xosé Monteagudo (Moraña, 1965) escolle unha estrutura con planos paralelos, nun ziguezague de valse que nos descobre o século XX galego. A idea…
BiosBardia 