Despois de arder. Capítulo 10

Rosa Sánchez. Po de estrelas Mariluz colocaba enriba do altar o guión da intervención e acariñaba a estrela de cinco puntas que levaba no pescozo. A súa vida dera unha boa reviravolta despois de arder. Dirixiu unha mirada cómplice a Isaura, sentada na bancada da dereita do altar a carón dun home alto e forte,…

Os corpos fráxiles: Capítulo X

Sofía Fernández. Despois daquilo nunca puiden ser a mesma. Simplemente non o fun. Ao enterro da avoa viñeron unha morea de persoas. A súa amiga Milagros, os pais do Xabi, as nosas tías, a curmá Ana que é medica e fixo todo o que puido sen éxito, as amigas da infancia da miña tía Marga,…

A Espada do Metal: 10. O Maligno

Lois Z. Todos os días, tamén os festivos, o Maligno esperta ben cedo pola mañá. Érguese da súa xigantesca cama de lume, pon unhas mallas e dá trece voltas arredor do Palacio Infernal. Despois agárdao a sauna lista, unha meditación e máis tarde un almorzo abundante, pero tardío, para cumprir os prazos do xaxún intermitente…

Se dubidas, non veñas. Capítulo 10

Mercedes Martínez Modroño. O mar Quedou ben esa foto. Será unha desas que acaban sinalando momentos da vida, imaxes ás que nos gusta volver, das que nunca se esquece a data, o momento aquel no que foron tiradas. Están os tres, ou tres e medio, catro en realidade, diante dunha mazaira cargada de froita. Unha…

Despois de arder. Capítulo 9

Rosa Sánchez. Feridas Como se enfronta o corpo á dor, para escapar dela, para agochala, para que non se saiba que existiu, para que non se lembre, iso é un cofre difícil de abrir. E as alertas de que algo vai mal requiren de ouvidos que non sempre saben escoitar. Os síntomas físicos non son…

Os corpos fráxiles: Capítulo IX

Sofía Fernández. Ninguén nos prepara para unha perda. Ninguén che ofrece cursos, recursos ou asistencia, que che afagan o corpo para cando alguén se vai. Malia que sexa o curso natural da vida, o ser humano aférrase ao amor cun apego que non deixa ir. Cústanos soltar porque non sabemos como. Cando a persoa marcha,…

A Converxencia. Capítulo 9

Pablo Pesado. [Este capítulo está fóra de concurso] 11. Non encontro ningunha ledicia en fozar nos episodios venéreos que popularon os aproximadamente 3.000 anos de converxencia que trato de cinguir con estas poucas follas. Non sinto pracer, e non por me despraceren o amor e a fertilidade, mais porque en 3.000 anos de historia —incluso…

Se dubidas, non veñas. Capítulo 9

Mercedes Martínez Modroño. Marcos É nestas horas da noite, cando acordo e sinto a Rafa durmido ao meu carón, cando as contradicións emerxen do pozo do racional e ocupan todo o cuarto, flotan nas paredes espidas, unifican esta habitación con outras camas que habitei, coma se o pasado se condensase no soño e se fixese…

A Converxencia. Capítulo 8

Pablo Pesado. Un día algo insólito aconteceu. Coloquémonos nunha boa perspectiva: o último evento verdadeiramente insólito fora a desaparición dunha porción xenerosa da nosa ontoloxía; evento que, embora extraordinario, estaba afastado da aldea de Franza do ano 657 por exactamente 657 anos. A memoria da fin da civilización perdérase para quen non morase na biblioteca,…