Pablo Pesado. Os nomes dos seus protagonistas non importan: eran catro e, como a maioría dos humanos, as diferenzas que existían entre eles só eran perceptíbeis para as persoas máis próximas; quere dicir, para os expertos neles; quere dicir, para os seus veciños. Para nós serán, simplemente, catro homes novos; catro homes novos que cansaron…
Sofía Fernández. Para a miña avoa sempre foi moi importante que os seus fillos estudasen. Tanto, que cando todos acabaron a universidade, o meu tío Celso regaloulle un marco con todos os títulos. Tres fillos enxeñeiros e unha filla economista fixeron a miña avoa a nai máis orgullosa de toda a vila. Deses tres enxeñeiros,…
Mercedes Martínez Modroño. Pola viaxe do seu home ela está soa esta mañá solleira do xoves de Pascua. Hoxe será un bo día de cogomelos e pensa na súa irmá, enchendo feliz un canastro de cantarelas que despois terá que regalar a veciñas e familiares. Nunca é quen de parar. E que gana lle entra…
Víctor Pérez. CORO: É a verdade: estamos en demasía xuntos entre as paredes antigas de Elsinor. Un home é il mesmo, e asemade unha grea de homes, uns donos de seu, criados outros, e cada quisque arrastra por cámaras e corredores os vagos pensamentos propios, os soños, as arelas, as inquedanzas e as iras, a…
Guillermo Rodicio. Eversindo Moure traballou como enterrador no cemiterio de San Amaro durante máis de corenta anos durante o século XVIII. Aparece mencionado nun par de ocasións nas crónicas da cidade, referido polo seu oficio como un home serio e silencioso. Encargado de mover os corpos desde as tumbas aos nichos ou cinceiro, Eversindo decatouse…
Lois Z. Un novizo con cara de querer estar facendo outra cousa conduciu a Olimpia De Wylde ata a Sala da Sagrada Especulación. Os aspirantes que acudían á Áurea Chamada ocupaban os seus primeiros anos servindo na Corporación da Divina Moeda, coñecida tamén polo vulgo como a Academia de Paladíns. Eran rutinas que De Wylde…
Rosa Sánchez. Familia Unhas estrelas debuxadas no falso teito da ermida, cinco liñas concéntricas que se repetían sen patrón, foron o primeiro que viron os ollos de Mariluz. Os sobriños durmían ao seu carón coas cabeciñas enriba do seu peito, tapados coa alba branca, adormecidos co seu respirar. Escoitábase fóra o barullo tranquilo da xente.…
Rosa Sánchez. Luces e sombras A procesión veciñal chegou á ermida entre lusco e fusco. O escenario apocalíptico que viviran media hora antes desaparecera. Xa podían darlle volta ao alento, estar ergueitos, verse uns aos outros e ceibar as emocións contidas. O medo aliviara e déronse a licenza de chorar, de abrazarse e, algúns, de…
Sofía Fernández. Érgome pola mañá e escoito o son dun paxaro repenicar na porta. Camiño devagar polo corredor, observando como a luz do día esmorece na parede, desfeita e branca, tenue. Na cociña collo un par de laranxas que parto paseniño, e despois espremo coa man apertándoas forte. O zume corre ata chegar ao vaso,…
Víctor Pérez. III Xan, Xiana e Bieito falaban animadamente ao redor da mesa máis afastada da sala de televisión da Escondidinha. A sorte, o destino ou algunha brincadeira cósmica, fixera que Xan topara con Bieito despois dunha mañá desesperanzadora, onde a frustración quedara tapada co medo polo que puido topar na vella conserveira. Xan, que…
BiosBardia 