Libros que repousan na biblioteca. Teñen as follas gastas e os bordos dobrados. Perderon o cheiro a novidade mais gañaron o cariño do tacto do lector, a honra dun subliñado, a cicatriz honrosa dunha mancha inoportuna.
César Lorenzo Gil. Unha trama internacional. Ladróns de arte con zapato fino aliados coa cúpula eclesiástica para roubar pezas moi relevantes da arte galega. Unha veciñanza disposta a evitalo. A traxedia dun país incapaz de valorarse. Manuel Gago (Palmeira, Ribeira, 1976) escolleu para a súa primeira novela unha fórmula narrativa cuxos compoñentes veñen sendo: unha…
Pablo Fernández Barba. Que unha novela como Cando levanten as brétemas, do escritor e guionista croata Josip Mlakić, chegase a nós da man da tradución ao galego de Jairo Dorado Cadilla, é un luxo que non merecemos. Así o digo. Cando Periférica editou hai uns anos o Manual de exilio, de Velibor Čolić, apareceu recomendada…
Eva Moreda. Preséntase Plug & Play (Contos Estraños/Urco Editora, 2015) como unha “antoloxía galega de ciencia ficción erótica”. Non é este un xénero ou subxénero do que tivese eu gran conciencia como lectora, e teño que dicir que os dous primeiros contos (“Ío Cuarta”, de Mariña Pérez Rei, e “Protogaia, o Paraíso”, de Manuel Lourenzo…
Houbo pola volta do 2010 no noso sistema literario un certo ruxe-ruxe que clamaba que xa había demasiadas novelas nosas sobre a Guerra Civil e a posguerra e que así non se podía (curiosamente, algúns dos escritores máis activos neste ruxe-ruxe tiñan escrito novelas de Guerra Civil e posguerra eles mesmos: non sei se a…
Xerardo Quintiá novelou n’O viaxeiro radical a vida de Manfred Gnädinger, Man, o alemán de Camelle, falecido en 2002 tras ver a marea negra do Prestige destruír o seu museo de esculturas canda o mar. Nas súas propias palabras, Quintiá pretendeu fuxir do tópico do anacoreta tolo con que se viña identificando o alemán no…
Viaxe á última revolución (Galaxia, 2016), de Xerardo AgraFoxo, tivo hai agora un ano certo eco no noso sistema literario como crónica xornalística orixinal e en primeira persoa da Cuba actual. AgraFoxo percorreu Cuba durante trinta e un días afastándose dos circuitos turísticos, empregando os medios de transporte que empregan os cubanos e conversando con…
Todo aquel (ou aquela) que lera O profesor de vegliota e/ou Os xornalistas utópicos podía albiscar que Manuel Veiga podía dar, máis cedo ou máis tarde, o paso que deu co libro que publicou hai uns meses: Todo ser humano é un río. É máis, talvez algún lector, entre os que me conto, botara en…
