Libros que repousan na biblioteca. Teñen as follas gastas e os bordos dobrados. Perderon o cheiro a novidade mais gañaron o cariño do tacto do lector, a honra dun subliñado, a cicatriz honrosa dunha mancha inoportuna.
Edu Maroño. Bryan Talbot (Wigan, Reino Unido, 1952) publicou os seus primeiros cómics a finais dos anos 70 do pasado século. Comezaba así unha carreira marcada por unha peculiar ollada política unida a unha forte vontade de manter a independencia creativa, o que non lle impediu colaborar con algunhas das publicacións máis populares das illas…
Eva Moreda. Deixe a súa mensaxe despois do sinal (Galaxia, 2017), de Arantza Portabales, sen estar mal escrita nin mal estruturada, é unha novela que coido que sofre en exceso dunha certa inxenuidade na relación que a autora ten coa linguaxe e, en consecuencia, tamén na ollada que remata por deitar sobre as personaxes. Non…
Lois Z. Xacobe anda tras dun tesouro agochado por un antepasado seu nalgún lugar da Ría de Vigo durante a batalla de Rande. Unha loxa masónica segue as súas pescudas en segredo, pois o desexado códice esmeralda formaba parte dese tesouro perdido. Para contarnos esta historia Alberte Blanco dividiu a súa novela en tres partes.…
César Lorenzo Gil. Unha trama internacional. Ladróns de arte con zapato fino aliados coa cúpula eclesiástica para roubar pezas moi relevantes da arte galega. Unha veciñanza disposta a evitalo. A traxedia dun país incapaz de valorarse. Manuel Gago (Palmeira, Ribeira, 1976) escolleu para a súa primeira novela unha fórmula narrativa cuxos compoñentes veñen sendo: unha…
Pablo Fernández Barba. Que unha novela como Cando levanten as brétemas, do escritor e guionista croata Josip Mlakić, chegase a nós da man da tradución ao galego de Jairo Dorado Cadilla, é un luxo que non merecemos. Así o digo. Cando Periférica editou hai uns anos o Manual de exilio, de Velibor Čolić, apareceu recomendada…
Eva Moreda. Preséntase Plug & Play (Contos Estraños/Urco Editora, 2015) como unha “antoloxía galega de ciencia ficción erótica”. Non é este un xénero ou subxénero do que tivese eu gran conciencia como lectora, e teño que dicir que os dous primeiros contos (“Ío Cuarta”, de Mariña Pérez Rei, e “Protogaia, o Paraíso”, de Manuel Lourenzo…
Houbo pola volta do 2010 no noso sistema literario un certo ruxe-ruxe que clamaba que xa había demasiadas novelas nosas sobre a Guerra Civil e a posguerra e que así non se podía (curiosamente, algúns dos escritores máis activos neste ruxe-ruxe tiñan escrito novelas de Guerra Civil e posguerra eles mesmos: non sei se a…
