Textos de importancia literaria ou histórica.
DIARIO DE LECTURAS Xesús González Gómez. 25 de abril: Non vou eu, agora e aquí, describir a crise case que permanente do libro galego. Non digo nada novo se afirmo que a maioría das librarías galegas non lle concede a mínima importancia ao libro galego, e que só teñen algúns libros no noso idioma para encher…
DIARIO DE LECTURAS Xesús González Gómez. Abrín unha premiada novela en galego. Na primeira páxina de texto, nas liñas 11-12, leo: «[…] mostra un arco da vella fermoso de negros, grises e brancos», e como quen está a ler pensa que no arco da vella non existen tales cores (sic) senón os sete «primordiais» e…
DIARIO DE LECTURAS Xesús González Gómez. 3 de abril. –Durante o mes de marzo e estes primeiros días de abril, á parte das Correspondencia entre María Casares e Albert Camus, da que xa demos noticia aquí, lin e relín outros libros. Entre as lecturas, aínda que en realidade foi relectura, xa que coñecía a maioría…
Eva Moreda. Aínda que caiamos máis na anécdota e no tanxencial que na historia da música galega propiamente dita, convén lembrar, como facemos nesta segunda entrega, os achegamentos dalgúns compositores exilados non galegos á nosa tradición musical e literaria e, nalgún caso, aos nosos exilados. Xa falei na entrega anterior da relación de Enrique Casal…
Xesús González Gómez. Xa vai para seis anos que Xosé Luís Axeitos Agrelo deu ao prelo a súa edición do volume Obra completa. Volume I: Prosa, de Manoel-Antonio, A Coruña, Academia Galega/Fundación Barrié, 2012. Non vou repetir o que dixen noutros lugares sobre tal edición e sobre a edición do Epistolario do poeta (Grial, nº…
A mostra “Carlos Velo. A volta a Cartelle. Fotografías, 1967” presentouse no Centro Cultural Marcos Valcárcel de Ourense en novembro do 2017. Estes días, a Fundación Carlos Velo, promotora da exposición, ofrécea en Compostela, na Igrexa da Universidade, coa colaboración de Universidade de Santiago. Xosé Enrique Acuña, comisario da mostra, ofrece a reconstrución dunha entrevista…
Xesús González Gómez. A verdade é que as cartas, a maioría, como lle escribía Albert a María, son indixestas. Demasiado mel e ás veces unha sobredose de azucre, polo que, persoalmente, a lectura se me ía facendo cada vez máis penosa. Ler unha e outra vez os mesmos verbos, os mesmos adxectivos e case sempre…
