Eva Moreda. É este un sintagma, o da coidada documentación (coas súas variantes: exhaustiva, esforzada, etc.), que atopamos adoito en ditames de xurados; tamén, con menos frecuencia se cadra, en críticas de novelas. En principio, poderiamos pensar, todo ben, e máis tendo en conta que se dá no noso sistema unha certa sobrerrepresentación da novela…
Xesús González Gómez. Como todo o mundo sabe, e se non o sabe pode miralo na web da Real Academia Galega, en marzo de 1963 tres numerarios desta institución, Francisco Fernández del Riego, Manuel Gómez Román e Xesús Ferro Couselo, propuxeron nun escrito á Academia a instauración dun Día das Letras Galegas. O mes seguinte,…
César Lorenzo Gil. Hai anos Xerais publicou Contra a morte das linguas. O caso do galego, de Miguel Moreira Barbeito, un ensaio sobre ecoloxía lingüística moi interesante que desafortunadamente pasou sen pena nin gloria no seu momento. Entre moitísimas cousas de valor, lembro como Moreira valorizaba o reintegracionismo polas súas achegas varias mais advertíao de que era…
César Lorenzo Gil. Todas as semanas se repite a mesma cerimonia. Un escritor agradece nas redes sociais aparecer na lista de libros máis vendidos do Faro de Vigo. “Oh, grazas aos lectores. Outra semana máis… Isto non sería posible sen vós 🙂 :)”. Ducias de parabéns e gústames. Un baile de alegría ao redor dun escaso…
César Lorenzo Gil. Acaba de saír do prelo Contra todo isto, de Manuel Rivas (Xerais), un compendio de traballos xornalísticos de opinión. Publicar un libro de xornalismo en galego é hoxe unha cousa exótica. Mais nunca conseguiu saír dun reducido círculo de libros que apenas lograron o eco suficiente para consolidar un mercado, por pequeno que fose,…
Eva Moreda. Semella que se puxo de moda na nosa narrativa de aquí a unha parte falar en termos de retornos: o de Suso de Toro coa novela Fóra de si, por suposto, pero tamén saíu a relucir a palabra nos últimos anos a propósito de Ursula Heinze, Nacho Taibo, máis recentemente Cid Cabido tras…
César Lorenzo Gil. Hai máis ou menos 20 anos, durante unha clase na carreira de Xornalismo dunha materia da que non recordo exactamente o nome pero que viña vindo de industrias culturais, o profesor Vítor Freixanes pronunciou unha das poucas frases que quedaron para sempre na miña cabeza dos milleiros delas que escoitei nos catro…
