Manuel Veiga Taboada. Calquera tipo de arte baséase nun conxunto de referencias coñecidas polo público. Se o coñecemento destas referencias diminúe ou desaparece, a posibilidade de comunicación desaparece tamén e a obra vólvese inaccesíbel, aínda que polo común digamos simplemente que xa non nos interesa. A Iliada é unha epopea en verso, na que interpretan…
Manuel Veiga Taboada. Hai algunhas semanas, o libreiro Xurxo Patiño atrevíase a recomendar a novela Lolita de Nabokov. As dúas locutoras que o entrevistaban mostraron de inmediato a súa incomodidade. Recomendar libros debe citarse entre o máis amábel que se pode facer na radio. Hoxe en día toleramos case todo. Pero este é un asunto…
Manuel Veiga Taboada. Hai pouco, a revista El Viejo Topo volvía publicar unha vella entrevista de Eduardo Galeano a Juan Carlos Onetti, ambos exiliados daquela en España. É unha conversa desenfadada. Onetti di que lle gustan as novelas policiais, pero lamenta a decadencia do xénero, desprazado nese momento, segundo el, pola ciencia ficción. Despois, o…
Manuel Veiga Taboada. No último libro de Amos Oz, De que está feita unha mazá?, encontro esta frase: “As cousas non están indo ben. Por exemplo, que o teu fillo medre nun mundo no que a linguaxe é a do SMS. Que a xente, se é que le obras literarias, lea só textos resumidos”. Unhas…
Manuel Veiga Taboada. Cando eu era neno, Napoleón aínda era importante. Por exemplo, nos manicomios resultaba habitual que as persoas con delirio de grandeza se identificasen con el e que incluso paseasen polo patio ou pola rúa coa man dereita en ángulo recto e introducida debaixo da chaqueta, como o representou David nun famoso cadro.…
Manuel Veiga Taboada. Para entender a literatura dos últimos cincuenta anos pódese empezar por collela por dous dos seus extremos, Peter Handke e Gabriel García Márquez. Hai, por suposto, outras visións, pero estas son dúas das máis características. Cada estilo paréceme a min moi relacionado co clima dos seus respectivos países. E non creo que…
Manuel Veiga Taboada. Toda obra de arte é representación. Con independencia de cómo se presente, por exemplo como autobiografía ou incluso como resultado dun impulso –pensemos en El desbarrancadero, de Fernando Vallejo–, esa obra debe aparecérsenos a nós como obxectiva, como verosímil. É dicir, en toda obra de arte existe distancia entre o artista ou…
