Eva Moreda. Xan do Arrabaldo (Laiovento, 2018), a primeira obra de ficción que publica Rafael Fontoira Surís, sofre de case todos os vezos da síndrome da coidada documentación, ata o punto de que hai pasaxes e capítulos enteiros que semellan estar aí unicamente para demostrar e ilustrar o coñecemento profundo que sen dúbida ten o…
Xesús González Gómez. Será curioso mais non o é: a literatura catalá dos últimos dous anos –como mínimo–, perdón, a narrativa catalá dos últimos anos discorre á marxe dos premios literarios, coas excepcións debidas. Excepcións, por outra banda, que teñen moito a ver coa creación do premio Anagrama de novela en catalán; galardón que dá…
Eva Moreda. Escribía Xesús González Gómez hai unhas semanas que entre os ata agora cincuenta e oito dedicatarios do Día das Letras Galegas houbo “desde o melloriño da nosa literatura até autora/es cuxa obra vai de ínfima a infumábel, pasando por ilexíbel, inaguantábel e dunha calidade literaria por debaixo de cero ou superior a cero…
Xesús González Gómez. No anterior artigo reproduciamos o que sobre diversos escritores nacidos en Galicia comentaba o xesuíta Pablo Ladrón de Guevara no seu libro Novelistas buenos y malos. Avanzabamos que tanto institucións como cregos da Igrexa católica publicaran unha serie de guías de boas e malas lecturas para «información» do lector en xeral, e…
“Ó fin –di a xente– morrer hai que morrer“. Vicente Risco Nati Rey. Coa chegada do cristianismo a Europa de cultura céltica -de bo ou mal grado- as elites acabaron por aceptar e asimilar unha gran parte do calendario sagrado precristián, caso da celebración do Samaín, que se celebraba a noite do 31 de…
César Lorenzo Gil. Non é habitual que se publiquen en galego libros-obxecto. O reducido mercado e o paulatino pero absoluto abandono do apoio institucional (incluídas fundacións relacionadas coas principais empresas) fan practicamente imposible a aposta por edicións custosas. A pesar de que os prezos de impresión e maquetación se reduciron tras a crise e a…
Eva Moreda. Unha verdade amarga, de Celia Díaz Núñez (Galaxia, 2017), sen estar mal escrito, non coido que sexa un libro que se vaia ler con entusiasmo ou sequera con urxencia. Máis que un querer agradar, o que hai é un querer non molestar, querer evitar as estridencias tanto por exceso como por defecto, e…
