Eva Moreda. A vida sinxela de Marcelo Firmamento (Galaxia, 2017), segunda obra publicada de Vanessa Santiago e premio Illa Nova, é unha máis que apreciable novela que non fai moito por ocultar, penso eu, as súas fontes literarias. En efecto, desde a primeira frase: Escoitei dicir que aquel día o temporal enchera o piso de…
Eva Moreda. Xan do Arrabaldo (Laiovento, 2018), a primeira obra de ficción que publica Rafael Fontoira Surís, sofre de case todos os vezos da síndrome da coidada documentación, ata o punto de que hai pasaxes e capítulos enteiros que semellan estar aí unicamente para demostrar e ilustrar o coñecemento profundo que sen dúbida ten o…
Eva Moreda. Unha verdade amarga, de Celia Díaz Núñez (Galaxia, 2017), sen estar mal escrito, non coido que sexa un libro que se vaia ler con entusiasmo ou sequera con urxencia. Máis que un querer agradar, o que hai é un querer non molestar, querer evitar as estridencias tanto por exceso como por defecto, e…
Eva Moreda. Dei en pensar, despois de ler Plug & Play e logo estoutra colectánea de relatos eróticos esta vez de autoría feminina (Abadessa, oí dizer, Através Editora, 2017) que hai un discurso un tanto curioso no noso sistema ao redor da narrativa erótica. Desde a publicación dos dous volumes de Contos eróticos en Xerais…
Eva Moreda. É este un sintagma, o da coidada documentación (coas súas variantes: exhaustiva, esforzada, etc.), que atopamos adoito en ditames de xurados; tamén, con menos frecuencia se cadra, en críticas de novelas. En principio, poderiamos pensar, todo ben, e máis tendo en conta que se dá no noso sistema unha certa sobrerrepresentación da novela…
Eva Moreda. Xa falei aquí da certa fortuna que tivo entre nós nos últimos anos o xénero da creative non-fiction memorialística: memoria entendida non como autobiografía totalizadora senón como reconstrución parcial (centrada nunha época concreta, ou en determinado tipo de vivencias) da vida de un mesmo, empregando para iso algunhas técnicas tradicionalmente máis propias da…
Eva Moreda. Pensei, cando xa levaba avanzada a lectura de Baralla de Compostela, de Xavier Lorenzo Tomé (Edicións Positivas, 2017), que ben pouco se lle notaba que é unha novela da Idade Media e que o feito de que non se lle note é, decididamente, un mérito. De seguro, isto precisará unha explicación para que…
