César Lorenzo Gil. Unha trama internacional. Ladróns de arte con zapato fino aliados coa cúpula eclesiástica para roubar pezas moi relevantes da arte galega. Unha veciñanza disposta a evitalo. A traxedia dun país incapaz de valorarse. Manuel Gago (Palmeira, Ribeira, 1976) escolleu para a súa primeira novela unha fórmula narrativa cuxos compoñentes veñen sendo: unha…
Xesús González Gómez. Rinoceronte Editora deu, non hai moito, ao prelo Vidas breves de idiotas, de Ermano Cavazzoni. Antes de pasar a dicir nada deste libro, loemos a tradución de Moisés Barcia. Barcia non pon en galego a Ermano Cavazzoni, senón que consegue, e penso que nas traducións diso se trata, que o galego soe…
Eva Moreda. Nova Nursia, de Héctor Cajaraville (Xerais, 2018) é unha novela, en principio, de grande ambición na que intenta abarcar todos os aspectos dunha vida que o propio Cajaraville nos agradecementos (seguindo a J. A. Linage Conde) cualifica de formidable: a de Frei Rosendo Salvado, monxe bieito tudense e pioneiro das misións católicas entre…
DIARIO DE LECTURAS Xesús González Gómez. 13 de novembro. – Collo do pila de libros por ler Senlleiras, de Antía Yáñez, novela coa que a autora gañou o Premio Illa Nova de Narrativa, 2018, e que publicou a editorial promotora do premio: Galaxia. Unha vez lida a novela, a primeira conclusión que se pode tirar…
Eva Moreda. Aínda que o comezo de De cans e lobos (Laiovento, 2016) poida suxerir outra cousa, o autor, David Conde, ten declarado en entrevista que esta a súa primeira novela publicada en galego debe entenderse como unha peza de entretemento. Paréceme xusto, por tanto, escribir da obra baixo estes parámetros, aínda que esta intención…
Eva Moreda. A vida sinxela de Marcelo Firmamento (Galaxia, 2017), segunda obra publicada de Vanessa Santiago e premio Illa Nova, é unha máis que apreciable novela que non fai moito por ocultar, penso eu, as súas fontes literarias. En efecto, desde a primeira frase: Escoitei dicir que aquel día o temporal enchera o piso de…
Eva Moreda. Xan do Arrabaldo (Laiovento, 2018), a primeira obra de ficción que publica Rafael Fontoira Surís, sofre de case todos os vezos da síndrome da coidada documentación, ata o punto de que hai pasaxes e capítulos enteiros que semellan estar aí unicamente para demostrar e ilustrar o coñecemento profundo que sen dúbida ten o…
