Eva Moreda. Con Non o saben as estrelas (Xerais, 2018), Diego Alfonsín levou a XXIV edición do premio Lueiro Rey de novela curta. Vexo na páxina web da editora que o xurado destacou da novela “a súa orixinalidade temática”: si que se pode ata certo punto entender que o tema (mocidade vivindo entre a precariedade…
Lois Z. Xinzo, 1978. Antón volve á casa despois duns meses estudando no internado e descobre que, nese tempo, a súa moza, Gabriela, morreu de cancro sen que ninguén lle dixera nada. Coello narra con gran sensibilidade e moi boa técnica o trauma que supón para Antón a desaparición de Gabriela, a dor de non…
DIÁLOGOS CRÍTICOS (II). Xesús González Gómez. Os dous amigos continúan sentados á mesa dun bar a tomaren uns viños. Amigo 1: Como che dixen, só falarei de libros galardoados. O primeiro deles é, xa o mencionei, Cara B, de Ignacio Silva. [Tira un pequeno bloc do bolso] O libro consta de tres narracións que queren…
Alberte Momán (Ferrol, 1976) publica nun só volume Triloxía Vattene! e O legado extraterrestre. Unha micronovela psichobillyI (Círculo Rojo). O primeiro texto componse de tres partes: Vattene!, Polo tempo que me queda e Escaleira de baixada. Nas obras narrativas de Momán falar de argumentos é perder o tempo. Non son historias clásicas, non son (seguindo a moda substantiva actual) convencionais. Hoxe o…
O faro escuro (non confundir con Un faro na escuridade, de Fernando Cimadevila) é a última novela de María López Sández (Lugo, 1973), publicada por Galaxia. Unha obra de narrativa breve (132 páxinas con letra grande) encaixada no xénero negro/policial. O argumento é simple: unha xornalista de televisión chamada Catalina Moscoso desaparece tras viaxar á Costa…
DIARIO DUN CRÍTICO RESUCITADO. María López Sández era para min unha completa descoñecida até que collín dos andeis da biblioteca municipal a novela curta A forma das nubes, premio Repsol 2012, publicada por Galaxia. Lese ben, non está mal escrita (ou debería dicir que está ben redactada?), aínda que lle sobra un pouco de…
